Door: Sem van Helden
Aan het begin van dit collegejaar wist ik één ding zeker: ik wil stage lopen! Als veteraan in de bachelorfase wilde ik graag ontdekken wat de praktijk te bieden heeft. Na enkele mails over en weer mocht ik op gesprek komen bij Eet!verleden en mocht ik halverwege februari aan de slag gaan. Ik zou meedraaien met de workshops, meegaan naar de markten, meehelpen met bestellingen en inkoop, receptkaarten ontwikkelen, blogs schrijven en als hoofdopdracht: het organiseren van een eigen activiteit. In de aanloop naar de stage kwam daar nog een heel bijzondere opdracht bovenop: ik zou mee mogen koken bij Omroep Gelderland in het kader van hun programma voor 75 jaar Bevrijding. Kortom, ik stond te popelen om met al deze leuke projecten aan de slag te gaan!
In de eerste weken van stage leerde ik de andere medewerker en vrijwilligers kennen, kreeg een rondleiding door het gebouw en hielp ik met kleine taken rondom het atelier. Ik mocht ook mee naar de HANOS, een waar paradijs voor de eetliefhebber die nog nooit in een groothandel is geweest. Daarnaast was de eerste echte activiteit waar ik mee mocht helpen het koken en serveren van de lunch tijdens de Middeleeuwendag. Dit was begin maart, en ondertussen ging het in het nieuws al steeds meer over het coronavirus. De week voordat alles dicht ging had mijn stagebegeleider een weekje vakantie om goed op te laden voor de drukte van het normaal ontzettend drukke voorjaar. Ondertussen was ik in het ESC en de UB tot in de late uurtjes aan het zwoegen voor de laatste eindsprint van mijn scriptie, hopende dat de universiteit in ieder geval openbleef totdat mijn scriptie veilig in het postvakje van mijn begeleider lag. Na het inleveren van de scriptie op zondagavond (enkel digitaal) kwam toen het bericht met de eerste corona-maatregelen en de sluiting van onder andere de horeca. Helaas gold dit ook voor het kookatelier…
Aanvankelijk bespraken we dat de stage gewoon door zou gaan en dat ik voor mijn opdrachten langs mocht blijven komen in het atelier. Toen de maatregelen strenger werden, hadden we ook de fysieke afspraken even gelaten voor wat deze waren. Ik werkte thuis aan mijn opdrachten en we videobelden ééns in de week om de voortgang te bespreken. Mijn agenda, die vol stond met workshops en activiteiten waar ik bij zou helpen, werd beetje bij beetje leger. Lang leek de opdracht voor Omroep Gelderland in aangepaste vorm door te gaan, maar ook die werd helaas gecanceld. Ik baalde ontzettend en kon moeilijk mijn draai vinden in het thuiswerken door de hele situatie. Dit was uiteraard niet hoe ik mijn stagetijd voor me had gezien, maar het was nu niet anders.
Voor mijn stagebegeleider kwamen er een hoop grote zorgen bij. De drukste periode viel weg en workshops werden geannuleerd of verzet naar later. Toen bleek dat het allemaal wel erg lang ging duren, zijn we toch weer wekelijks in het atelier gaan afspreken. Uiteraard op anderhalve meter afstand en op voorwaarde dat we klachtenvrij waren en onze handen goed desinfecteerden. Ondanks de grote zorgen had mijn stagebegeleider nog genoeg ideeën op de plank liggen waardoor we toch bezig bleven en heb ik daarnaast veel webbestellingen in mogen pakken. Elke week als ik daar kwam, nam ik ook wat dozen, eierdoosjes en ander verpakkingsmateriaal mee van de, wellicht wat vele, online aankopen die ik de afgelopen maanden heb gedaan. Daarnaast is het erg verleidelijk om, als je toch de hele dag thuis bent, even een lekker eitje te bakken voor lunch of ontbijt. (Don’t judge me, ik probeer wel te sporten). Ook mocht ik meehelpen met experimenteren voor nieuwe recepten uit oude kookboeken. Wat de ene keer tot een interessante en zeer smakelijke proeverij leidde en de andere keer tot de conclusie dat brood bakken zonder zout niet echt een succes is. Gelukkig slagen de meeste experimenten wel en zal ik zelden met een knorrende maag naar huis gaan.
Veel mensen die dit semester stage liepen zijn door hun organisatie naar huis gestuurd. Ongeveer tegelijk met mij begon er in de bierbrouwerij in hetzelfde gebouw ook een stagiair. Hij heeft na enkele weken zijn stage af moeten breken vanwege de corona-crisis. Ondanks dat ik nu een gedeelte van de praktijkervaring mis in mijn stage, was er voor mij gelukkig nog genoeg te doen en hebben we de organisatie van een activiteit wat anders ingericht. Aanvankelijk was de activiteit die ik wilde gaan organiseren een workshop met als thema het historische theekransje. De activiteit zou uiterlijk begin juli plaats moeten vinden, maar dat was uiteraard geen optie in de anderhalvemetersamenleving. Mijn stagebegeleider daagde me uit om meer in termen van online-activiteiten te gaan zoeken. Aangezien er inmiddels een stortvloed aan soorten digitale activiteiten was, vond ik het erg lastig om iets origineels te vinden wat ook bij de doelgroep van het bedrijf past. Ik was niet van plan de zoveelste pubquiz te gaan organiseren.
Na even goed brainstormen kwamen we uiteindelijk samen tot het uitwerken van een e-learning over koken in de achttiende eeuw, waar ik de inhoud voor zou gaan verzorgen. Dat is dus nu ook waar ik vooral mee bezig ben. Mijn stagebegeleider heeft inmiddels al een online platform geregeld waar uiteindelijk ook meer e-learnings en ander digitaal materiaal op komt te staan. De start van de Eet!verleden academie! Gelukkig zijn er inmiddels ook wat maatregelen versoepeld waardoor nog veel leuker materiaal geschoten kan worden voor de inhoud. Er zijn ideeën genoeg en het geeft ontzettend veel energie om aan een nieuw concept te werken dat in de toekomst bruikbaar blijft.
Tot eind juli loop ik nog stage en dan zal de e-learning ook af zijn. Er wordt door veel mensen aan mij gevraagd of ik niet ontzettend baal dat ik juist nu in deze tijd stage loop met alle beperkingen. Natuurlijk baal ik daar wel een beetje van, maar het brengt ook een ontzettend interessante en waardevolle ervaring met zich mee. Je wordt op creatief en innovatief gebied nu extra uitgedaagd! Daarnaast krijg ik op deze manier een uniek inzicht in het bedrijfsleven in het algemeen, wat er allemaal speelt en waar je rekening mee moet houden. Ik had graag in volle glorie alle workshops en activiteiten meegedraaid, maar ik vind het ook echt interessant om juist in deze periode een proces van vindingrijkheid en creativiteit mee te maken. Deze periode maakt ook maar weer eens duidelijk dat het leven gewoon zo ontzettend onvoorspelbaar is, en dat alleen al is een waardevolle les.